Ի դեպ. Փոխվարչապետի հրաժարականի լուրերի եւ կադրային խնդիրների մասին

Ի դեպ, վերջին օրերին ակտիվորեն տեղեկություններ են տարածվում այն մասին, թե փոխվարչապետ Տիգրան Ավինյանը հրաժարական է ներկայացրել ։ Այս մասին իր ՖԲ էջում գրել էր վարչապետի գործերի նախկին կառավարիչը, հետո լուրը տարածվեց մամուլում։ Ըստ այդմ լուրը պաշտոնապես կհաստատվի մի երկու շաբաթից, կամ ամենաուշը՝ արտակարգ դրության ավարտից հետո։

Իսկ որպես փոխվարչապետի հավանական թեկնածու շրջանառվում է «Հանրապետություն» կուսակցության նախագահ, Հայաստանի նախկին վարչապետ Արամ Սարգսյանի անունը։ Իսկ ժողովուրդն ասում է, թե կրակն առանց ծուխ չի լինում։ Այս, կրակն առանց ծուխ չի լինում,- մեզ հետ զրույցում ասաց Արամ Սարգսյանը,- կառավարությունը նրա համար է, որ նախարարները փոխվեն, այդտեղ որևէ դժբախտություն չեմ տեսնի:

Սակայն խոսքս չի վերաբերում այն մարդկանց, ինչպիսին Տիգրան Ավինյանն է, Արարատ Միրզոյանն է, որոնց շատ լավ ճանաչում եմ, որոնք իմ կարծիքով` Նիկոլ Փաշինյանի ամենամերձավոր շրջապատն են, բայց դա չի նշանակում, որ այդ մարդիկ փոփոխման ենթակա չեն»: Ինչ վերաբերում է իր՝ փոխվարչապետ նշանակվելու լուրերին, ապա Արամ Սարգսյանն ասում է, որ նման բան չկա, նման առաջարկ չկա, հավանաբար հանրությունն իր ցանկություններն է արտահայտել։ Այն մոտեցումները, որոնք ես ասում եմ, մարդկանց հոգեհարազատ են և իրենց ցանկությունն են ասում: Շնորհակալություն այդ մարդկանց, բայց նման բան չկա,-ասում է Արամ Սարգսյանը։

Մինչ այս շրջանառվող տեղեկությունները հերքել էին մամուլի խոսնակները, սակայն եթե այսօր տեղեկությունը չի համապատասխանում իրականությանը, դա դեռ չի նշանակում, թե վաղը-մյուս օրը չի կարող համապատասխանել։ Հատկապես, որ վերջին օրերին ավելի ու ավելի համառ են դառնում լուրերն այն մասին, թե հակասություններ կան վարչապետի ու փոխվարչապետի միջեւ։ Երեւանի ավագանու նախկին անդամ, ՔՊ մամուլի նախկին խոսնակ Տիգրան Ավինյանն ընկալվում է որպես ինտելեկտուալ, բնավորությամբ սառը, հանգիստ ու հավասարակշիռ, հանրապետության նախկին ու ներկա տնտեսական հարաբերությունների խորքերին ու շերտերին շատ լավ տիրապետող մարդ, որը հաճախ կարող է չհամաձայնել ու հակադարձել վարչապետին։

Կհեռանա Ավինյանը, թե ոչ, առաջիկայում կերեւա, սակայն անկախ դրանից, ստեղծված ծանր իրավիճակում, կադրային թարմացումների խնդիրը դառնում է հրամայական՝ քաղաքականից մինչեւ տնտեսական, իրավական, քարոզչական ու տեղեկատվական։ Մի կողմից համաճարակով պայմանավորված խնդիրներն են խորանում, առաջացող օբյեկտիվ դժգոհությունները նաեւ գեներացվում են համակարգված կերպով, մյուս կողմից իշխանությունը, կարծես հայտնվելով շրջափակման մեջ, «հիբրիդային» հարվածներ է ստանում ներսից ու դրսից, մի խոսքով՝ ջուր պղտորողները շատ են, բայց ջրերը պետք է պարզվեն։ Պոետը կասեր՝ «թե պիտի ապրենք ձկան նման, գոնե թող ջուրը մաքուր լինի»։