Ի դեպ. ՍԴ ի ու Հրայր Թովմասյանի շուրջ վերջին զարգացումների մասին
Ի դեպԻ դեպ, Սահմանադրական դատարանի նախագահ Հրայր Թովմասյանին այսօր մեղադրանք է առաջադրվել ՀՀ ՔՕ-ի 308-րդ հոդվածի 2-րդ մասով, այն է՝ պաշտոնեական լիազորությունները չարաշահելը, որն անզգուշությամբ առաջացրել է ծանր հետևանքներ: Ի դեպ, մեղադրանքը չի վերաբերում Հրայր Թովմասյանի՝ ՍԴ դատավորի կամ նախագահի կարգավիճակից բխող գործողություններին, վերաբերում է արդարադատության նախարար աշխատած ժամանակահատվածին եւ առնչվում է նոտարական գրասենյակների, նոտարների մասնագիտական գործունեությանը խոչընդոտելու եւ տարածքները սեփականաշնորհելու խնդրին:
Սա կարեւոր հանգամանք է ՍԴ նախագահի անձեռնմխելիության համատեքստում։ Էլի ականատեսն ենք լինելու իրավաբանների վեճին՝ գործառութային ու բացարձակ անձեռնմխելությունների, հին ու նոր կարգավորումների վերաբերյալ ։ Մի մասը պնդելու է, որ Հրայր Թովմասյանն այս պարագայում անձեռնմխելիության իրավունք ունի, մյուսը, որ չունի։ Հասկանալի է, որ այս ամենը կապ ունի ՍԴ-ի շուրջ վերջին զարգացումների հետ։ Այն բանից հետո, երբ Արա Բաբլոյանի եւ Արսեն Բաբայանի մեղադրական եզրակացությունը չհաստատվեց եւ ուղարկվեց լրացուցիչ քննության, մի պահ թվաց, թե սա այսպես ասած «նահանջ է երգով» եւ ՍԴ-ի գործը մտնում է հարաբերական անդորրի շրջան: Պարզվեց սակայն, որ սա անդորր է՝ փոթորկից առաջ։
Նախօրեին ՀՀ նախագահը ստորագրեց ՍԴ դատավորներին վաղաժամ թոշակավորելու օրենքը, արժանանալով ընդդիմադիր հայացքներ ունեցող իրավաբանների կոշտ քննադատությանը, դրան հաջորդեց արդեն Հրայր Թովմասյանի հարցաքննությունը եւ մեղադրանքի առաջադրումը։ Ինչ ազդեցություն կունենա Հրայր Թովմասյանի նախարար աշխատած ժամանակ կատարած ենթադրյալ չարաշահման մեղադրանքը եւ նրա, պայմանականորեն ասած, մեկուսացումը ՍԴ-ի շուրջ զարգացումների վրա։ Դատելով ՍԴ դատավորների հրապարակային խոսքից, նրանք պատրաստ չեն վաղաժամ թոշակավորվելու դիմումներ ներկայացնել, իսկ նրանց նկատմամբ ճնշումներ իրականացնելու փորձերը կաշխատեն հենց իշխանությունների դեմ, իսկ Հրայր Թովմասյանը կդառնա քաղաքական գործոն։ Ընդհանրապես, տպավորություն է ստեղծվում, որ ՍԴ-ի թնջուկը լուծելու քաղաքական նպատակադրման հարցում պարտություն են կրում իշխանության իրավաբանների եւ քարոզչական թիմերը։ Առաջինը՝ որ այդպես էլ չկարողացավ իրականացնել խնդրի իրավական փաթեթավորումն ու հունավորումը, երկրորդը՝ որ այդպես էլ չկարողացավ ավելի համոզիչ դարձնել այն թեզը, որ վաղաժամ թոշակավորվելը մարդասիրական միջանցք է արժանապատիվ հեռանալու համար։ Փաստն այն է, որ իշխանության համար խնդիրը լուծելու տեսանելի տարբերակներ այս պահին չեն նշմարվում։ Պահեստային տարբերակը սահմանադրական փոփոխություններն են։
