Ի դեպ. Հայոց ցեղասպանության հարցում ԱՄՆ պետքարտուղարության դիրքորոշման մասին
Ի դեպԻ դեպ, նախօրեին լրահոսի առաջին էջերում հայտնվեց տեղեկությունն այն մասին, որ հայոց ցեղասպանության հարցում ԱՄՆ պետքարտուղարության դիրքորոշումը չի փոխվել այն բանից հետո, երբ ԱՄՆ Սենատը ընդունեց Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչող ու դատապարտող բանաձեւը։ Հաղորդագրության մեջ ասում է, որ այդ տեսակետներն արտացոլված են ապրիլին ԱՄՆ նախագահի կողմից հրապարակված հայտարարության մեջ: Հիշեցնեմ, ապրիլի 24-ին Սպիտակ տունը հանդես էր եկել ավանդական ուղերձով, ուր խուսափել էր գործածել «ցեղասպանություն» եզրը՝ 1915 թվականի իրադարձությունները որակելով «Մեծ Եղեռն» ։
Շատերը հավանաբար հիասթափությամբ ընդունեցին այս լուրը, քանի որ ընդամենը մեկուկես ամսվա ընթացքում հայոց ցեղասպանության համանման բանաձեւերի ընդունումը Ներկայացուցիչների պալատում ու Սենատում, շատերի մոտ սպասում էր առաջացրել, թե հիմա-հիմա, ԱՄՆ նախագահը նույնպես կճանաչի հայոց ցեղասպանությունն ու հաջորդ տարի ապրիլ 24-ի ուղերձում կարտասանի ցեղասպանության բառը։Իրականում այդ սպասումները զգայական հարթության մեջ էին ու ահագին չափազանցված։
Նախ, եթե ընդունում ենք, որ ԱՄՆ ներկայացուցիչների պալատում ու Սենատում ընդունված բանաձեւերը նախեւառաջ պայմանավորված են թուրք-ամերիկյան հարաբերությունների ներկա վիճակով, ապա պետք չէր ակնկալել, որ ԱՄՆ-ը այս երկու «կրակոցներից» հետո կօգտագործի իր վերջին փամփուշն ու ամբողջությամբ կսպառի հայկական հարցով Թուրքիայի վրա ճնշում կիրառելու իր զինանոցը ։ Ավելի տրամաբանական էր, որ «մտրակներից» հետո գալու է «բլիթների», այլ կերպ ասած Թուրքիայի սիրաշահելու ժամանակը։ Հենց այդպես էլ եղավ։ Բայց սա որեւէ կերպ, որեւէ չափով չի նվազեցնում այն հսկայական քաղաքական ու իրավական նշանակությունը, որ ունեն ներկայացուցիչների պալատում ու Սենատում ընդունված բանաձեւերը։ Դրանք արդեն կայացած փաստ են այն մասին, որ ԱՄՆ օրենսդիր իշխանությունն ամբողջովին ճանաչել է Հայոց Ցեղասպանությունը։
Ընդունված բանաձեւերը բացառում են ԱՄՆ-ի մասնակցությունը թուրքական կառավարության կողմից վարվող ժխտողական քաղաքականությանը, խրախուսում են ԱՄՆ-ի ցեղասպանության ճանաչման ու ոգեկոչման միջոցառումները։ Ի դեպ, բավական հետաքրքիր իրավիճակ է ստեղծվում Հայաստանում եւ Թուրքիայում ԱՄՆ դեսպանների նշանակման հարցում։ ԱՄՆ դեսպանները ծառայության են անցնում Սենատի հավանությանն անցնելու հետո, եւ նախընթաց տարիների փորձը ցույց է տալիս, որ հարկադրված են լինում պատասխանել ցեղասպանությանն առնչվող՝ կոնգրեսականների հարցերին։ Եվ նրանք երկընտրաքի առաջ են կանգնելու՝ արտահայտել սենատի՞ դիրքորոշումը, թե՞ պետքարտուղարության։ Որ տարբերակն է ավելի անվնաս, որպեսզի նշանակումը չարգելափակվի։ Եւս մեկ ի դեպ, Կոնգրեսի Ներկայացուցիչների պալատում տեղի կունենա նախագահ Դոնալդ Թրամփի իմփիչմենթի քվեարկությունը:
