Մարդը արժեք է՝ կախված քաղաքական շահերից. Ագրեսոր Ռուսաստանի դեմ «քաղաքակրթության եւ հումանիզմի» աստվածների պայքարը

Ռուս-ուկրաինական պատերազմը շարունակվում է, այսօր նախատեսված է բանակցությունների 3-րդ ռաունդը, թեեւ առանձնակի ակնկալիքներ չկան պատերազմի դադարեցման մասով։
Ուկրաինական կողմը համաձայնության չի գալիս հատկապես երկու հարցի շուրջ՝ ճանաչել Ղրիմը որպես Ռուսաստանի մաս, ճանաչել Դոնբասի հանրապետությունների անկախությունը։

Բանակցողները համաձայնության չեն գալիս, իսկ մարդիկ, երեխաները շարունակում են զոհվել, քաղաքները՝ ավիրվել, պետությունները՝ քայքայվել։
Այս պատերազմը, ինչպես էլ այն ավարտվի, երկու կողմի համար պարտություն է նշանակում։ Նույնիսկ եթե Ռուսաստանը կարողանա Ուկրաինայից տարածք պոկել կամ ինչքան էլ Ուկրաինան հաջողացնի դիմագրավել, միեւնույն է, շարքային ուկրաինացին, ռուսը այսօր դառնում է վտարանդի։ Կործանվում է ոչ միայն Ուկրաինան, այլեւս Ռուսաստանը, ռուսական ռուբլին արդեն իսկ վերածվել է անարժեք թղթի, հարյուր հազարավոր մարդիկ գործազուրկ են դարձել, կորցրել են իրենց խնայողությունները, սնանկացել, Արևմուտքում ռուս շարքային քաղաքացին անգամ ընկալվում է որպես օտար ու թշնամի, Ռուսաստանից եւ Ուկրաինայից հեռանում են տասնյակ հազարավոր մարդիկ:

Ռուսաստանը դուրս է մղվում աշխարհի քաղաքական քարտեզից: Բայց կործանվում է ոչ միայն Ռուսաստանը, այլեւ Ուկրաինան եւ ողջ աշխարհը։
Բավական է հետեւել, թե ինչպես է «ագրեսոր» Ռուսաստանի դեմ պայքարում «քաղաքակիրթ» աշխարհը եւ մարդկության ողջ ողբերգությունը ջրի երես է դուրս գալիս՝ հումանիզմի, լիբերալիզմի, ժողովրդավարության, արդարության, հանդուրժողականության, մարդու իրավունքների, խոսքի ազատության մասին առասպելը հօդս է ցնդում, պարզվում է՝ մարդու իրավունքները եւ ազատությունները պաշտպանված են, երբ համընկնում են «գերտերությունների» շահերին, հակառակ դեպքում մարդը ոչ թե արժեք է, այլ գործիք։

Այսպես, OncoAlert Network միջազգային կազմակերպությունը, որը աշխարհի տարբեր երկրների բժիշկների հետ է համագործակցում. փորձի փոխանակում, քաղցկեղի դեմ պայքարի նորամուծությունների քննարկում, բուժման եղանակներ, մեթոդաբանություն, պրակտիկա,
իր թվիթերյան էջում հայտարարություն է տարածել, որ դադարեցնում են օնկո հիվանդ ՌԴ քաղաքացիներին սպասարկել։ Պառաօլիմպիական սպորտսմեններին արգելել են մասնակցել Պեկինի օլիմպիադային։ Կատվասերների միջազգային հանրությունը որոշել է, որ մարտի 2-ից Ռուսաստանից ոչ մի կատու չի կարող արտահանվել ու գրանցվել FIFe-ի մատյանում, չի կարող մասնակցել իրենց կազմակերպած ցուցադրություններին։
Աշխարհահռչակ դիրիժոր Վալերի Գերգիևի ազատել են Մյունխենի ֆիլհարմոնիկ նվագախմբի գլխավոր դիրիժորի պաշտոնից այն պատճառով, որ չի արձագանքել Մյունխենի քաղաքապետի խնդրանքին ու չդատապարտեց Ուկրաինայում ռուսական հատուկ գործողությունը։ Չեխիայում քրեական գործեր են հարուցվել մարդկանց դեմ, ովքեր հայտարարել են, թե հիանում են Պուտինով։

Ամերիկացի հեռուստահաղորդավարուհի Օփրա Ուինֆրին բացառել է իր «Գրքերի ակումբից» համաշխարհային գրականության գլուխգործոցը՝ Լև Տոլստոյի «Պատերազմ և խաղաղությունը», իսկ Միլանի պետական համալսարանում արգելել են Դոստոևսկուն նվիրված դասընթաց վարել։ ԱՄՆ-ն եւ ԵՄ-ն դուրս են թողնում ռուս ուսանողներին, ՌԴ բազմաթիվ քաղաքացիների ազատում են աշխատանքից։
Եւ այս սանկցիաների շարքը շարունակելի է...։

Պարզ է, որ միջազգային հանրությունը, կառույցները պատերազմը զսպելու համար պետք է գործի դնեն պատժամիջոցների համակարգը, սակայն այդ պատժամիջոցները պետք է լինեն թիրախային եւ ծառայեն կոնկրետ նպատակին։ Պատերազմ է, կարող են զենքի առեւտուրը դադարեցնել, քաղաքական, ռազմական սանկցիաներ կիրառել, բայց շարքային ուսանողին, աշխատողին կրթության, աշխատանքի, առողջության պահպանման իրավունքից զրկելը որքանո՞վ կնպաստի պատերազմի դադարեցմանը։

Իհարկե, շատերը կարծում են, որ հենց պետք է շարքային քաղաքացու նկատմամբ սանկցիաներ կիրառել, քանի որ նա հանդուրժում է Պուտինին եւ այլն, վերջիվերջո, այս սանկցիաները կստիպեն մարդկանց ըմբոստանալ «ագրեսոր» ղեկավարի դեմ։
Բայց խնդիրն այն է, որ պատժամիջոցների ենթարկվողները չեն մնում եւ պայքարում բռնատիրության դեմ, նրանք արտագաղթում են փրկվելու հույսով, վերջիվերջո, եթե բռնապետական կարգեր ունեցող երկրում մարդկանց ձայնը լսելի լիներ, այնտեղ վաղուց ժողովրդավարություն կհաստատվեր։ Երկրորդ հանգամանքը՝ միթե ագրեսիայի դեմ պայքարում են ավելի ագրեսիվ եւ բիրտ միջոցներով, դա՞ է քաղաքակրթության, հումանիզմի գագաթնակետը։ Եւ որտեղ էին քաղաքակրթության եւ հումանիզմի ռահվիրաները, երբ ՆԱՏՕ-ն Իրաքում վերջին 15 տարում հազարավոր մարդիկ էր սպանում, երբ թուրք-ադրբեջանական տանդեմը 44 օր հայ երեխաներին, քաղաքացիական բնակչությանն էին սպանում եւ գերեվարում...բոլոր այս դեպքերում ագրեսիայի դեմ պայքարողները նույնիսկ ավելի հումանիզմ պատժամիջոցներ չկիրառեցին, իսկ ահա «ագրեսոր» Ռուսաստանի դեմ պետք է պայքարել շարքային քաղաքացուն ծնկի բերելով։

Ահա հենց այս ճշմարտությունը հերթական անգամ բացահայտեց ռուս-ուկրաինական պատերազմը, մարդու մեծագույն բարեկամն ու թշնամին շարունակում է մնալ մարդը, իսկ մնացածը քաղաքական, անձնական շահեր են, առեւտուր, պայքար...ոչ ավելին։