Կալանավորել ընդդիմադիրներին ազատող դատավորներին. իշխանության «հնամաշ» զինանոցը ընդդեմ արդարադատության

Հայաստանում ժողովրդավարությունը, իրավական պետության կայացումը վստահ քայլերով հետընթաց է ապրում։ Այն, ինչ այսօր կատարվում է դատական համակարգի հետ, վկայում է, որ դատական համակարգի անկախությունը կորսված է, զանազան ճնշումները, հետապնդումները սպառնալիքները, միջամտությունները արդարադատության իրականացմանը դարձել են առօրյա օրինաչափություն։ Ընդ որում՝ դրանք գործադրողները անգամ հաշվի չեն առնում, որ ժամանակներ են փոխվել եւ ճնշման ենթարկելու 20 տարի առաջվա մեթոդները այսօր արդեն արդիական չեն, հնացած են, ամոթ են, կացնային են։

Ժամանակները փոխվում են, բայց դատավորներին իրենց ենթարկեցնելու, քաղաքական իշխանության սպասավոր դարձնելու մեթոդները, ավաղ, նույնն են մնում։ Որովհետեւ նույնն են մարդիկ՝ իրենց էությամբ, մտածելակերպով, աշխարհահայացքով եւ սկզբունքներով։
Հիմա երեկվանից հայտնի դարձավ, որ ՀՀ գլխավոր դատախազը ՀՀ ԱԱԾ քննչական դեպարտամենտում քննվող քրեական գործի շրջանակներում, օրենքով սահմանված կարգով, ՀՀ ԲԴԽ-ին ներկայացրել էր Սյունիքի մարզի ընդհանուր իրավասության առաջին ատյանի դատարանի դատավոր Բորիս Բախշիյանի նկատմամբ քրեական հետապնդում հարուցելուն և նրան ազատությունից զրկելուն համաձայնություն տալու միջնորդություններ:

Բարձրագույն դատական խորհուրդը՝ Գագիկ Ջհանգիրյանի ժամանակավոր նախագահությամբ բնականաբար թույլ տվեց Սյունիքի մարզի առաջին ատյանի ընդհանուր իրավասության դատարանի դատավոր Բորիս Բախշիյանի նկատմամբ քրեական հետապնդում հարուցել եւ ազատությունից զրկելու համաձայնություն տվեց։

Հարց է առաջանում՝ ի՞նչ քրեական գործ է հարուցված դատավորի դեմ, ե՞րբ է այն հարուցվել, ի՞նչ հիմքերով, ապացույցներով եւ ինչո՞ւ է անհրաժեշտություն առաջացել ընդհուպ կալանավորել դատավորին։
Հիմա քանի որ այս տեղեկությունները թաքցվում են, հանրությունն իրավունք ունի կասկածի տակ դնել գործընթացի օրինականությունը եւ լեգիտիմությունը։ Չէ՞ որ այս դեպքում բոլոր համընկնում չեն կարող պատահական լինել, Բորիս Բախշիյանն այն դատավորն է, ով փոխել է «Սիսական» ջոկատի հրամանատար Աշոտ Մինասյանի (Աշոտ Երկաթ) նկատմամբ խափանման միջոցը` կալանքը փոխարինելով գրավով և չհեռանալու մասին ստորագրությամբ։ Դրանից բացի՝ նրա վարույթում քաղաքական ենթատեքստ ունեցող գործեր են քննվում, ինչպիսիք են Գորիսի փոխհամայնքապետեր Իրինա Յոլյանի և Մենուա Հովսեփյանի, Քաջարանի համայնքապետ Մանվել Փարամազյանի գործերը:

Դատավորների միությունը մտահոգություն էր հայտնել Սյունիքի մարզի առաջին ատյանի ընդհանուր իրավասության դատարանի դատավոր Բորիս Բախշիյանի նկատմամբ դատախազության և ԱԱԾ քննչական դեպարտամենտի կողմից քրեական հետապնդում իրականացնելու և անձեռնմխելիությունից (այդ թվում անձնական ազատությունից) զրկելով զուգորդված քրեական հետապնդում իրականացնելու գործընթացի հետ կապված, որը պայմանավորված է դատավորի գործունեության հետ։

Բայց կարծում ենք եւ հույս ունենք, որ միայն մտահոգություն հայտնելով դատավորները չեն բավարարվի ։ Դատավորների միության վերջին ժողովը հուսադրող էր այն առումով, որ երրորդ իշխանությունում իրենց առաքելությունը, անկախությունը թանկ գնահատող մարդիկ կան, հետեւաբար՝ դատավորները մեկ մարդու նման չպետք է թույլ տան իրենց գործընկերոջ նկատմամբ քաղաքական հետապնդումները։
Նույնիսկ ամենավախվորած դատավորն այսօր պետք է հասկանա, որ արդարադատությանը այլընտրանք չկա, այսօր հրահանգով կամ սպառնալիքով կայացված որոշումները դառնալու են հավերժ խարան իր կենսագրության մեջ, ժամանակները կփոխվեն եւ 5 տարի հետո որեւէ արդարացում չի ընդունվելու, որ «վախի սպառնալիքով այսինչին թողեցի կալանքի տակ»։

Ավելի լավ է այսօր լինել անկախ, արդար դատավոր, բայց հալածանքների եւ հետապնդումների ենթարկվել, քան փափուկ տեղավորվել իշխանության հովանու ներքո, լինել կամակատար եւ վայելել հարաբերական խաղաղության, հանգստի օրերը։
Այդ անդորրը խաբուսիկ է՝ մեծ ջրհեղեղից առաջ, իսկ պատմությունը ցույց է տվել, որ իշխանությունները, նույնիսկ ամենալավը, հավիտենական լինել չեն կարող ի տարբերություն դատավորի, ով կարող է պատվով կատարել իր աշխատանքը եւ արդեն 65 տարեկանում թոշակի գնալ որպես «ճիշտ» դատավոր։
Հետեւաբար՝ ինչպես դատավորներից մեկն էր խորհուրդ տվել, ժողովրդական բժշկությունը վախի դեմ բազմաթիվ միջոցներ ունի՝ չիշիկ խմելուց մինչեւ վախ բռնողի մոտ գնալ, կարող եք կիրառել եւ հաղթահարել ձեր ներքին վախերը։ Երեկվանից հետո, երբ իշխանությունը անցել է բիրտ ուժի կիրառմանը, հապաղելու, երկնչելու ժամանակ չկա, արդարադատություն պետք է լինի եւ այդ արդարադատություն իրականացնողները դուք եք։

Կատարեք Ձեր առաքելությունը՝ առաջնորդվելով բացառապես Սահմանադրությամբ, օրենքներով, պետական, ազգային շահերով, ձեր խղճով։ Իշխանությունը չի կարող բոլոր չկալանավորող, ընդդիմադիրներին ազատող դատավորներին կալանավորել, իսկ եթե հանկարծ որոշի նման քայլի գնալ, ավելի պայծառ, Հայաստանում ժողովրդավարության կայացման բացառիկ շրջափուլի աղմուկը գուցե հասնի միջազգային ատյաններ, նրանք տեսնեն, որ դատական համակարգի անկախության համար տրվող գրանտները մսխվում են, իսկ դատավորներին հետապնդումների ենթարկում։

Իսկ քննչական մարմիններին, դատախազությանը, դատավորների անկախության երաշխավոր ԲԴԽ-ին պետք է հորդորել թարմացնել զինանոցը, քրեական հետապնդումները, կալանավորումները ակտուալ չեն, կարող եք եւս մի քանի տասնյակ տարի հետ գնալ, օրինակ՝ դատական նիստի շտապող եւ «ալաբուլա» երեւացող դատավորին գողանալ շքամուտքից «սեւ մեշոկի» մեջ գցելով, մեքենայի անիվները վնասել, տան դռան մոտ գրություններ գրել, զանգել անանուն համարից եւ փչել...։ Եթե քրեական հետապնդումներից եւ կալանավորումներից դատավորները վախեցան, հաստատ այս «միջոցառումներից» էլ կվախենան, այնպես որ սրանք ավելի անշառ «զենքեր են», իրավական ընթացակարգեր, բողոքարկման հնարավորություն չկան, պետական մակարդակով խուլիգանություններ են։