Երբ խորհրդարանում աշխատանքը սպառնալիք է կյանքին եւ առողջությանը. ինչպես կարող էր իշխանությունը «շահած» դուրս գալ

8-րդ գումարման Ազգային ժողովի նիստերին հետեւելը հղի է լուրջ հետեւանքներով, իսկ նիստերին մասնակցելը որպես պատգամավոր կամ որպես լրագրող առհասարակ սպառնալիք է անձի կյանքին եւ առողջությանը։

Այսօր խորհրդարանում գտնվող պատգամավոր Աննա Մկրտչյանը կապտուկներով տուն պետք է գնա, եւ երբ նրան հարցնեն, թե որտեղ է նման վնասվածքներ ստացել, ով է նրա վրա հարձակվել, պետք է պատասխանի՝ երկրի թիվ մեկ ներկայացուցչական մարմնում՝ խորհրդարանում պետական պահպանության աշխատակիցների կողմից։ Հետո Մկրտչյանի անտեղյակ հարեւանները, հարազատները կհարցնեն, թե ինչ հանցանք է կատարել երիտասարդ աղջիկը կամ ինչ ծանր հանցագործություն էին փորձում կանխել, առանձնապես ծանր հանցագործ էին ուզում վնասազերծել ուժային կառույցների ներկայացուցիչները, որ ոտնձգություն են կատարել անձի առողջության նկատմամբ, այն էլ պատգամավորի, ով անձեռնմխելի է։ Իսկ ընդդիմադիր պատգամավորը այս «հարձակմանը» արժանացել էր ընդամենը վարչապետին հարց տալու համար, բայց անգամ չէր էլ հասցրել հարց տալ, ընդամենը իր դիտարկումներն էր ներկայացրել։

Աննա Մկրտչյանի ելույթներին, հարցերին մի քանի անգամ առիթ ունեցել ենք անդրադառնալու։ Ամենեւին էլ փառավորված չլինելով երիտասարդ գործչի պոպուլիստական ելույթներով եւ ցանկանալով ի դեմս նրա տեսնել հիմնավոր, լուրջ, հասուն պատգամավորի՝ ամեն դեպքում, պետք է արձանագրել, որ Աննա Մկրտչյանը որեւէ անթույլատրելի արտահայտություն չի արել, ինչը հիմք պետք է տար նիստը նախագահողին սանկցիաներ կիրառել, անվտանգության աշխատակիցներ հրավիրել դահլիճ, պատգամավորին քաշքշելով դուրս հանել, բռնություն գործադրել մյուս ընդդիմադիրների նկատմամբ։ Նույնիսկ եթե ընդդիմադիր պատգամավորը իրեն թույլ տար վիրավորական, զրպարտչական արտահայտություններ, իշխող քաղաքական մեծամասնությունը պարտավոր էր դրսեւորել զսպվածություն եւ հավասարակշություն, չսրել իրավիճակը, իշխանական լծակները, անվտանգության մեխանիզմները չօգտագործել ընդդիմադրի նկատմամբ։

Ընդդիմադիրները ազատ են ցանկացած հարց հղել, իսկ իշխանությունը պարտավոր է սթափ գլխով լսել եւ պատասխանել այդ հարցերին, հակադարձել ընդդիմադիրներին, վերադարձնել փաստարկների դաշտ, կոչ անել քաղաքակիրթ լինել, չօգտագործել վիրավորական արտահայտություններ։ Վերջիվերջո, անգամ վիրավորական, զրպարտչական արտահայտությունների դեմ մեր օրենսդրությունը պայքարի լայն հնարավորություններ ունի, այդ օրենսդրական մեխանիզմներից կարող են օգտվել հենց իշխանականները՝ ցույց տալով, որ իրենք քաղաքակիրթ բանավեճի դաշտից դուրս չեն գալու, իրենք վեհ են եւ մեծահոգի, ներողամիտ են եւ բարոյական։ Սակայն, մեր իշխանությունները ոչ առաջինն են, ոչ երկրորդը, ոչ երրորդը, ոչ չորրորդը, մեր իշխանությունները անգամ այնքան շրջահայացություն եւ խորամանկություն չունեն այդպիսին ձեւանալու, այդպիսին խաղալու գոնե Կառավարության ծրագրի ներկայացման ժամանակ, երբ վարչապետն է գտնվում խորհրդարանում։

Մեր իշխանությունները մի կողմից հպարտանում են, որ բոլոր հարցերին կարող են պատասխանել, որ հանդուրժող են քննադատության նկատմամբ, որ չեն նեղվում ընդդիմության խայթոցներից, որ ժողովրդավար են, բայց ընդդիմադիր երիտասարդի անմեղ արտահայտություններից հետո հրահանգում են նրան «վնասազերծել»։

«Խելացի» իշխանությունը, որին ամենեւին էլ հաճելի չէ լսել իր հասցեին վիրավորական արտահայտություններ, ամեն դեպքում, մեծահոգաբար եւ հանդուրժողական կլսեր բոլորի հարցերը, ելույթները, կպատասխաներ, կապշեցներ իր օլիմպիական հանգստությամբ, ցույց կտար, թե ինչ հանգիստ է վերաբերում բոլոր պիտակավորումներին, քանի որ «դրանք իրականում սին են, փորքաթիվ մարդկանց կարծիքն են» եւ այլն։

Բայց այս իշխանությունը խելացի չէ, ոչ էլ խորհուրդներ է ընդունում, ոչ էլ լսելու ունակ է, ոչ էլ իր շահն է գիտակցում։ Ի՞նչ շահեց իշխանությունը այս տեսարանից, միանշանակ ոչինչ, բռնություն կիրառեց ընդդիմադիրների նկատմամբ, որը խայտառակություն է հայոց պառլամենտարիզմի պատմության մեջ։ Ընդ որում՝ այս ամենը հիմք է թե ՍԴ դիմելու, թե քրեական գործեր հարուցելու, պատասխանատվության ենթարկելու։ Խորհրդարանի այսօրվա միջադեպով մի սեւ էջ ավելացավ ներկա իշխանությունների գործած «մեղքերի» մեջ, այսօրվա «օպերացիան» փշրեց ժողովրդավար, հանդուրժող լինելու մասին բոլոր խոստումները։

Գիտեք ո՞րն է այս եւ նախորդ իշխանության տարբերությունը, նախորդը իր «քյարը» գիտեր, նախորդը կարող էր ինքը անձամբ կազմակերպեր սուր հարցեր, տեսարաններ եւ դրանց հակադարձեր սիրով, հաշտ, հանգիստ՝ շախումատ անելով ընդդիմությանը, փորձելով բարձրության վրա երեւալ։ Նախորդ իշխանությունը չէր հարձակվում ընդդիմադիրների վրա «խաղատներում գումարներ պարտվելու, կոնը 50 հազար լինելու, ցողունային բջիջյանի պատվաստման, Սաշիկի փայ մտնելու» մասին հարցերի ժամանակ։

Պատկերացնում եք՝ այս իշխանությանը նման հարցեր ուղղեն այսօրվա մեր ընդդիմադիրները, նրանց կգնդակահարեն հենց խորհրդարանի մեջտեղում։ Այսինքն՝ արցախյան պատերազմը տանուլ տված, հազարավոր երիտասարդների մահվան, հաշմանդամության պատճառ դարձած իշխանությունը ցանկանում է, որ իրեն ընդդիմությունը միայն «կառուցողական» հարցեր տա, չմեղադրի, չանվանարկի, չպիտակավորի»։

Նկատենք նաեւ, որ ամենեւին էլ կապ չունի ինչպիսին է մեր ընդդիմությունը՝ խելացի, շոումեն, սադրիչ, մանիպուլիացնող, այստեղ խնդիրը բռնարար եւ անհանդուրժող իշխանությունն է, ով չարաշահում է իր լծակները եւ դիրքը։

Այս թեմայով Հայ մամուլի ազատության վախճանը. Առաջարկվող փոփոխությունը հակասում է Սահմանադրությանը եւ Կոնվենցիային Երբ հավաքականի պարտությունից ավելի շատ ենք նեղվում, քան թշնամու Փառուխ ներխուժումից Հոգնության գաղտնիքը. երբ անոմալ երեւույթները դառնում են նորմալ, մարդիկ դադարում են զարմանալ եւ զայրանալ, զգալ եւ ապրել Ելք կա. ընտրված համայնքապետերին պաշտոնազրկելու պայքարը նոր հորիզոններ է նվաճում Ժողովրդավարության բաստիոն կառուցելու ճանապարհին նախ ձնամաքրման աշխատանքները կազմակերպեք