Ի դեպ. Գերիների վերադարձի տապալման կամ դատարկ ինքնաթիռի մասին

Ի դեպ, դժվար է բառերով նկարագրել, թե ինչ կատարվեց մեր սրտում ու մտքում, ինչպես դա արտահայտվեց կամ չարտահայտվեց ԶԼՄ-ներում ու հրապարակային խոսքում, երբ Երեւանում վայրեջք կատարեց ինքնաթիռը, որը, ըստ պաշտոնապես հաստատված տեղեկությունների, Հայաստան էր բերելու մեր ռազմագերիներին։ Իսկ ինքնաթիռը դատարկ էր։ Հիշեցնեմ, մինչ այդ Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի հետ հանդիպումից հետո Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարել էր, թե հայ ռազմագերիների վերադարձի հարցի առնչությամբ պայմանավորվել են աշխատանքներն ավելի ինտենսիվացնել:

Համաձայնեք, Նիկոլ Փաշինյանն հազիվ թե նման հայտարարություն աներ, առանց ՌԴ նախագահաի հետ «ժամացույցները ուղղելու»։ Դրանից հետո ՌԴ նախագահը հեռախոսազրույց էր ունեցել Ադրբեջանի նախագահի հետ եւ բոլոր հիմքերը կային չկասկածելու, որ երեկ երեկոյան Ադրբեջանը կվերադարձնի հայ ռազմագերիներին։ Սակայն կատարվեց այն, ինչ կատարվեց։ Այսօր արդեն, Արցախում ռուս խաղաղապահների հրամանատար, գեներալ Ռուստամ Մուրադովը, պոստ ֆակտում, հայտարարում է, թե սա կեղծ սա կեղծ պրովոոկացիա էր, գերիների վերադարձ նախատեսված չէր։ Այս հայտարարությունը, պիտի ենթադրել, դեմքը փրկելու ուշացած փորձ էր, ոչ ավելին։ Եվ ուրեմն ինչ էր տեղի ունեցածը, ինչ էր տեղի ունեցածի անունը։ Եթե մեկ բառով, ապա դեմարշ։

Այլ հարց է, թե ով, ում դեմ իրականացրեց այս դեմարշը։ Անմիջապես պետք է բացառել այն տարբերակը, որ սրանով ՌԴ նախագահը Ալիեւի միջոցով գործեց ընդդեմ ՀՀ վարչապետի։ ՌԴ նախագահը սեփական վարկանիշի հաշվին նման բան չէր անի երբեք։ Մնում է հաջորդ տարբերակը՝ սա Ալիեւի դեմարշն էր Պուտինի դեմ։ Այստեղ էլ ակնհայտ է, որ Ալիեւը չէր գնա նման ռիսկի, առանց իր մեծ եղբոր՝ Էրդողանի համաձայնության կամ ավելի շուտ՝ հանձնարարության։ Եվ ուրեմն սա Թուրքական դեմարշ էր Ռուսաստանի դեմ։ Թուրքիան հերթական անգամ հայտարարեց, որ ներկա է այս տարածաշրջանում եւ առանց իր մասնակցության, առանց իր հետ հաշվի նստելու եւ համաձայնեցնելու, թույլ չի տա որեւէ գործողություն, որեւէ համաձայնություն, լինի դա եռակողմ հայտարարությամբ նախատեսված, թե դրանցի դուրս։

Չի բացառվում, որ Թուրքիայի այս դեմարշը ՌԴ -ի դեմ պայմանավորված է ոչ միայն տարածաշրջանային խնդիրներում սեփականա ուժի ցուցադրությամբ, այլեւ մյուս «տաք» կետերում ՌԴ-ի հետ սակարկությամբ, այսպես ասած «տալիք-առնելիքով» մինչեւ Սիրիա ու Ուկրաինա։ Ուր են տանում թուրք-ադրբեջանական սադրանքները։ Դեպի Մեղրի՞, Սյունի՞ք։ Ինչպես ասում են՝ Աստված էլ վատթարից ազատի։