Ի դեպ. Մովսես Հակոբյանի սկանդալային հայտարարությունների մասին
ADTVԻ դեպ, ռազմաճակատում մարտական գործողությունների դադարից հետո պատերազմը կարծես տեղափոխվել է ներքաղաքական դաշտ։ Եթե մինչ այժմ ներքաղաքական «պատերազմի» ակտիվ մասնակից էին քաղաքական ուժերն ու գործիչները՝ պահանջելով վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի հրաժարականը, ապա երեկ քաղաքական դաշտն իր հայտարարություններով հրթիռակոծեց ՀՀ ԶՈՒ վերահսկողական ծառայության արդեն նախկին ղեկավար Մովսես Հակոբյանը։ Հիշեցնեմ, նա մինչ այդ բարձր պաշտոններ է զբաղեցրել, եղել է ՀՀ ռազմական տեսուչ, Հայաստանի ԶՈՒ ԳՇ պետ և Արցախի պաշտպանության նախարար։
Հեղափոխությունից անմիջապես հետո եւս նա բարձր պաշտոն զբաղեցրեց, ինչը, ըստ որոշ լուրերի, բարձրաստիճան զինվորականների շրջանում այնքան էլ միանշանակ չէր ընդունվել։ Սա ի դեպ, կամ ի միջիայլոց։ Եւ ուրեմն, վերջին պաշտոնից հեռանալուց մեկ օր անց Մովսես Հակոբյանը սկանդալային հայտարարություններ է անում, ըստ էության ծանր մեղադրանքներ ներկայացնելով հանրապետության վարչապետին։ Նա հայտարարել է, թե պատերազմի 3-րդ օրը երկրի ղեկավարը կանգնեցրել է համալրումն ու փոխարենը կամավորներին է ուղարկել առաջնագիծ, զորահավաքը պատշաճ չի կատարվել, իսկ ավելի վաղ՝ մարտավարական օղակը կրճատվել է, իսկ օպերատիվը, այսպես ասած թուղթ գրողները ավելացվել, 2016-ին հաստատված գնումների պլանում հեղափոխությունից հետո փոփոխություններ են կատարվել եւ այս պատերազմում մեզ համար մեծ կարեւորություն ունեցող որոշ զինատեսակների գնումը կրճատվել կամ առհասարակ հանվել է եւ այլն եւ այսպես շարունակ։
Հա, մեկ էլ, որ պատերազմի սկզբնական շրջանում վարչապետի կինը գտնվել է ՊԲ հրամանատարական կետում, ազդեցություն է ունեցել գործընթացների վրա, ինչի իրավունքը չուներ։ Ինչպես եւ սպասվում էր, իշխանության արձագանքը չուշացավ, վարչապետի մամուլի խոսնակն հայտարարեց, որ Նիկոլ Փաշինյանն այս հայտարարություններն համարում է մտածածին ու անհեթեթ, եւ որ այս հայտարարություններն ուսումնասիրվում են նաեւ վարչապետի նկատմամբ սուտ մատնություն անելու համատեքստում։ Ի դեպ, այս հարցով արդեն զբաղվում են իրավապահները, Մովսես Հակոբյանն արդեն հացաքննվել է։ Սպասվում է, որ առաջիկա օրերը կլինեն նաեւ կոմպրոմատային հոսքեր՝ կոռուպցիայի մեջ ներգրավված լինելու եւ ապօրինի հարստացման ժանրի կանոններով, եւ հայ հասարակությունը թամաշայի պակաս չի ունենա։
Բայց քանի որ «ջինը շշից դուրս է եկել», հայ հասարակությունը իրավունք ունի իմանալ հայտարարությունների հետ կապված ամբողջ ճշմարտությունը։ Սա կարեւոր է ոչ միայն եւ ոչ այնքան հասարակության՝ տեղեկացված լինելու իրավունքի կամ ներքաղաքական զարգացումների վրա ազդեցության առումով, այլեւ բանակի մարտունակության եւ հաջորդ պատերազմին պատրաստ լինելու գերխնդրի տեսանկյունից։
