Ի դեպ. ԱՄՆ պետքարտուղարի հայտարարության տողերի ու տողատակերի մասին
Ի դեպԻ դեպ, հայաստանյան հանրային քաղաքական շրջանակներում բավական աշխույժ քննարկման առարկա է դարձել ԱՄՆ պետքարտուղար Մայք Պոմպեոյի անդրադարձը արցախյան պատերազմին։
Հիշեցնեմ, նա ստեղծված իրավիճակը համարել է վտանգավոր, արձանագրել է, որ Թուրքիան, մեծացնելով կրակի հզորությունը,միջոցներ է տրամադրում Ադրբեջանին, հայտարարել է, որ կարգավորումը պետք է տեղի ունենա բանակցությունների եւ խաղաղ քննարկումների միջոցով այլ ոչ թե զինված հակամարտության, այն էլ երրորդ կողմերի մասնակցությամբ, որոնք ներքաշվել են՝ տրամադրելու իրենց կրակային ուժը մի իրավիճակում, որն արդեն իսկ վառոդի տակառ է։
Հայաստանում մեծ ուշադրության եւ կոշտ քննադատության արժանացավ Պոմպեոյի հայտարարության այն հատվածը, որտեղ պետքարտուղարն ասում է, թե, մեջբերում եմ՝ «Մենք հուսով ենք, որ հայերը կկարողանան պաշտպանվել նրանից, ինչ անում են ադրբեջանցիները»։ Իսկապես, անհասկանալի է, թե ինչպես կարող է նման հայտարարություն անել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահ, միջնորդ երկրի պետքարտուղարը, այն էլ պատԵրազմի մեկնարկից 20 օր անց։ Հայաստանի քաղաքական շրջանակներում այս հայտարարությունն ավելի կոշտ գնահատականների արժանացավ՝ ընդհուպ մինչեւ ցինիզմի դրսեւորում։ Բայց Պոմպեոյի հայտարարության մեջ նաեւ հետաքրքիր քաղաքական շերտեր ու նրբերանգներ կան։ Որո՞նք են դրանք։ Սա, ըստ էության առաջին պաշտոնական հայտարարությունն է ԱՄՆ կողմից, որն արձանագրում է, որ պատերազմը սանձազերծել է Ադրբեջանը եւ հայերը պաշտպանվող կողմն են։
Հաջորդը, որ Թուրքիան ռազմական աջակցություն է ցուցաբերում Ադրբեջանին, ինչը անթույլատրելի է։ Երրորդը կապված է հենց շատ քննադատված «հույս հայտնելու» հետ։ Սա մի կողմից կարելի է դիտարկել որպես «ձեռքերը լվանալու» հայտարարություն, մյուս կողմից՝ նուրբ ակնարկ այն մասին, որ ԱՄՆ-ն ոչ թե «ձեռքերն է լվանում», այլ որոշակի քայլեր ձեռնարկում է Թուրքիային զսպելու ուղղությամբ եւ հույս ունի, որ հայկական կողմը կդիմանա թուրքական, կամ գուցե ռուս- թուրքական ճնշումներին, մինչեւ այդ ջանքերը շոշափելի արդյունքներ կարձանագրեն։
Կարելի է դիտարկել նաեւ ավելի համարձակ վարկած։ Եթե ԱՄՆ-ն հույս է հայտնում, որ հայերը կկարողանան պաշտպանվել, ապա իր իսկ հույսերն արդարացնելու եւ իրականացնելու համար գուցե պատրաստ է օգնե՞լ Հայաստանին՝ ինչու ոչ, հենց պաշտպանողական զենքով։ Թե չէ՝ օդի մեջ հույս հայտնելս ո՞րն է։ Գուցե այս հարցով պետք է դիմե՞լ ԱՄՆ-ին։ Սրանք հարցեր են, որոնց պատասխանն ավելի լավ կիմանա մեր ռազմա-քաղաքական ղեկավարությունը։ Ինչեւէ, մեր պատերազմի մասին Պոմպեոյի հրապարակային խոսքը վկայում է, որ ամերիկահայ համայնքն իր պայքարով, բազմահազարանոց ակցիաներով այն դարձրել է ԱՄՆ ներքաղաքական օրակարգի հարց։ Այսօր արդեն հայերը տարբեր երկրներում փակել են եվրոպական կարևորագույն մայրուղիները։ Պինդ մնացեք, հաղթելու ենք։
